wróć... Jak przygotować psa na pojawienie się w domu dziecka?

I ciąża i okres, który następuje bezpośrednio po porodzie nie mogą być czasem, w którym odstawimy naszego czworonożnego przyjaciela na boczny tor. Oczywistym jest, że zarówno przyszła mama jak i zniecierpliwiony tata mają przed porodem zdecydowanie mniej czasu dla psa. Po pobycie w szpitalu wcale nie jest lepiej. Cały nasz świat zaczyna kręcić się wokół dziecka. O psie jednak zupełnie zapomnieć nie można. Idealne rozwiązanie to takie, które stosujemy podczas urlopu. Jeśli uda nam się na czas pobytu mamy z dzieckiem w szpitalu i kilku dni po powrocie do domu, przekazać psa pod opiekę kogoś z rodziny lub znajomych, zauważymy pozytywne efekty takiego rozwiązania. Dlaczego? Dlatego, że pies musi domyślić się tego, że noworodek nie jest gościem, a stałym mieszkańcem. Jeśli przekażemy naszego psa np. rodzicom (o ile czuje się dobrze w ich towarzystwie i w ich mieszkaniu), i w pierwszych dniach po narodzinach będziemy przywozić do nich ubranka noworodka, a także pieluszki, tak by pies zapoznał się z ich zapachem, da to na pewno pozytywne efekty. Jeśli bezpośrednio po powrocie ze szpitala rodzice i dziecko pomieszkają przez 2-3 dni w domu bez psa, a później wprowadzimy go do mieszkania, w którym już czuć zapach malucha, pies powinien zrozumieć, że to nowy domownik, a nie ktoś kto zaraz wyjedzie.

Oczywiście na krótką wyprowadzkę psa decydujmy się tylko wówczas kiedy mamy taką możliwość. Jeśli naszego psa nie przekazujemy do innego mieszkania nawet podczas wyjazdu wakacyjnego, bo nie czuje się wówczas najlepiej, nie róbmy tego także podczas narodzin dziecka.
Warto jednak w taki sposób zorganizować powrót ze szpitala do domu, aby psa nie było wówczas w mieszkaniu. Jeśli ktoś mógłby go wyprowadzić na spacer, a przyprowadzić dopiero wtedy kiedy noworodek będzie już w domu, pies także powinien zrozumieć, że to nie gość, a nowy domownik.

Większość psów bez problemu akceptuje dzieci i nie ma problemów związanych z przyzwyczajaniem zwierzęcia do noworodka. Zawsze jednak należy zachować ostrożność. Nie będziemy tu podawać wykazu ras, które są szczególnie polecane do rodzin z dziećmi, ponieważ kwestie genów i charakterystyki danej rasy to tylko jedne z wielu elementów wpływających na zachowanie psa wobec dziecka. Równie wielkie znaczenie ma to z jakich linii pochodzi dany pies oraz to jak był socjalizowany zarówno w hodowli jak i później przez nowego właściciela. Znane są przypadki terrierów, które świetnie dogadują się z małymi dziećmi, choć ta grupa psów zaliczana jest do tych bardziej energicznych, nerwowych i skłonnych do agresji wobec istot zachowujących się podobnie. Z drugiej strony polecane do rodzin z dziećmi psy do towarzystwa lub inne rasy, raczej ozdobne, mogą być tak źle socjalizowane, że nawet niezbyt ruchliwe dziecko, wywoła w nich odruch obronny, co skończy się pokąsaniem. Ważna jest więc przed zakupem szczenięcia długa i szczegółowa rozmowa z hodowcą, także odpowiednie szkolenie i socjalizacja po zakupie i kwarantannie.

Zdecydowanie więcej sytuacji sprzyjających konfliktom między psem a dzieckiem jest wówczas kiedy nasza pociech zaczyna chodzić (lub jeszcze wcześniej pełzać i czworakować). Nie jest łatwym zadaniem wytłumaczenie kilkumiesięcznemu brzdącowi, że „Snoopy nie lubi kiedy ciągnie się go za ogon albo wyrywa włosy”. Zadanie rodzica polega zatem na pilnowaniu by dziecko nie zrobiło psu krzywdy, a pies nie próbował się bronić zębami i na ciągłym tłumaczeniu dziecku, że pies także odczuwa ból.

Wideo, które w zabawny sposób przedstawia jak dobrze psy potrafią chronić i ratować dzieci

Psy już podczas ciąży są w stanie rozeznać, że nadchodzą zmiany, choć nie zdają sobie sprawy jak poważne. Wyczuwają bicie serca i ruchy dziecka przez brzuch matki. Jeśli poświęcimy im wystarczająco dużo uwagi zarówno przed porodem jak i po nim i nie poczują się odtrącone, ani zaniedbane możemy być pewni, że zyskamy wiernych pomocników przy opiece nad potomstwem. Wiele osób uważa, że dzieci wychowujące się w domu z psem są spokojniejsze i przygotowane na wiele sytuacji, które zupełnie zaskakują dzieci wychowujące się bez psa. Wykorzystajmy obecność czworonogów w naszym życiu do tego by pokazać dzieciom jak piękny jest nasz świat i uwrażliwić je na potrzeby tych słabszych – zwierząt.

(BKJ)