wróć... Buddy, pierwszy pies przewodnik w USA
Czasem jeden pies zmienia losy świata, innym razem jedynie jakiejś grupy społecznej. I tak właśnie było z owczarkiem niemieckim o imieniu Buddy, pierwszym w USA przewodnikiem osób niewidomych.
W XIX wieku psy nie były jeszcze wykorzystywane jako przewodniki (uwaga! Forma psy przewodnicy jest niepoprawna). Wówczas, zarówno w Europie jak i za Oceanem, osoby ociemniałe mogły, co najwyżej, same przygotować psa i poduczyć go do swoich potrzeb. Sytuacja ta zmieniła się w czasie I wojny światowej (1914-1918). Wówczas niemiecki lekarz Gerhard Stalling opracował sposób szkolenia psów do pomocy żołnierzom, którzy na froncie stracili wzrok. W 1916 roku w Oldenburgu powstała pierwsza na świecie szkoła psów przewodników. Niestety po dziesięciu latach pracy została zamknięta.
W 1927 roku popularne w USA czasopismo opublikowało artykuł o europejskim systemie szkolenia psów przewodników. Napisała go mieszkająca w Szwajcarii Amerykanka Dorothy Harrison Eustis (na zdjęciu), hodowczyni i treserka psów. Skontaktował się z nią ojciec niewidomego chłopca Morrisa Franka, który mieszkał w Stanach Zjednoczonych. Pan Frank uważał, że życie jego syna zyskałoby na jakości, gdyby miał psa, który pomógłby mu w codziennym przemieszczaniu się. W Stanach Zjednoczonych nie było wówczas mowy o tym, by ktoś takiego psa wyszkolił.
Dorothy Harrison Eustis i jej psy
Dorothy zaprosiła Morrisa na spotkanie i poznała go z piękną suczką owczarka niemieckiego. Dziewiętnastolatek dał jej na imię Buddy (z ang. kumpel). Po kilkumiesięcznych treningach, Morris otrzymał Buddy na własność i wrócił z nią do Nowego Jorku. Jego przylot wywołał ogromne zainteresowanie prasy. Dziennikarze zgromadzeni na lotnisku chcieli zobaczyć jak pracuje pierwszy amerykański pies przewodnik. Zaproponowali Morrisowi aby przeszedł przez bardzo ruchliwą ulicę. W Szwajcarii chłopak i jego pies nie mieli aż tak trudnych zadań. Buddy jednak poradziła sobie doskonale i przeprowadziła Morrisa bez szwanku.
Dorothy była zadowolona z efektu szkolenia i postanowiła założyć dwie szkoły psów przewodników. W Szwajcarii i Stanach Zjednoczonych powstały „L’Oeil qui Voit” i „The Guide Dogs for the Blind Association”, a w Wielkiej Brytanii panie Muriel Crooke i Rosamund Bond, korzystając z doświadczeń Dorthy otworzyły w 1934 roku własną szkołę. Podobną placówkę otworzył także Morris Ford. Ośrodek „The Seeing Eye” (z ang. Widzące Oko) do dziś szkoli psy przewodniki w New Jersey. Morris przyczynił się także do zmiany postrzegania psów przewodników, walczył o zmianę prawa. Buddy była prekursorem dla tysięcy kolejnych psów przewodników w USA. Obecnie owczarki niemieckie są rzadziej wykorzystywane jako przewodniki niewidomych. Ustąpiły miejsca Retrieverom, ale nadal zdarza się, że niewidomego prowadzi owczarek.
(BKJ)